Interview met Diepenbeekenaar en profvoetballer Stijn Vreven

Stijn Vreven over het afscheid van eerste klasse

”Bij STVV miste ik waardering”

Op 31 januari sluit in het voetbal de transfermarkt. De meeste clubs zoeken nog naar een witte merel. Dat betekent ook wel dat er andere spelers moeten uitkijken naar een nieuwe club. Stijn Vreven (34) is in dat geval bij Sint-Truiden. De Diepenbeekenaar moest weg omdat hij na de slechte seizoenstart te openlijk kritiek had geuit op zijn ploeggenoten. Een uur voor hij tekende bij derdeklasser Tongeren gaf hij dit interview.

Vreven is perfect op tijd voor het interview. Het kenmerkt de Limburger. Hij is op en top professioneel. Hij mag dan na zeventien jaar profvoetbal vertrekken langs de achterdeur van het topvoetbal, aangeslagen ziet hij er niet uit.

Stijn hoe gaat het nu met jou na de woelige weken?

Het gaat goed. Ik heb met de moeilijke situatie leren omgaan. Ik ben altijd omstreden geweest, zowel positief als negatief. Voor mij is dit niet erger dan wat ik in de afgelopen jaren heb meegemaakt.

Had je een gedwongen vertrek bij Sint-Truiden zien aankomen?

Nee, helemaal niet omdat ze mij gezegd hadden na de eerste ronde dat ze tevreden over me waren. En ik dacht dat met de nieuwe trainer (Dennis van Wijk) betekende dat er nieuwe kansen konden volgen. Die trainer kende me nog van Nederland en zag mij wel zitten. Maar tegenwoordig is een trainer ook maar een jaar gebonden aan een club. Dat is zeker het geval bij Sint-Truiden. STVV is een club van ja-knikkers. Als iedereen zegt dat het veld rood is, moet je ook zeggen dat het veld rood is. Daar ben ik niet de juiste persoon voor. Daardoor heb ik één iemand tegen het hoofd gestoten. Deze zorgde ervoor dat ik niet langer meer voor STVV speel.

Spreken we dan over algemeen directeur Sylvain Gielen of over technisch directeur Guy Mangelschots?


Tja, je hebt in Sint-Truiden alleen maar Gielen, Mangelschots en voorzitter Roland Duchâtelet. Voor de rest heb je bij STVV geen bestuur. Ik denk dat mijn grote probleem geweest is, dat ik
na de 0 op 18 in de krant zei; “We zijn een bende losers!”. Dat is me niet in dank afgenomen. Maar, ik voelde dat toen zo aan en nu heb ik nog dezelfde gedachte. Dus spijt van mijn woorden heb ik niet.

Is die uitspraak ook niet vreemd overgekomen bij je ploegmaats?

Misschien. Toch had ik het in dat bewuste interview het op de eerste plaats over mezelf. Dan doe je in mijn ogen niet echt iets verkeerd. Blijkbaar waren sommige jongens ook niet gewoon om kritiek te krijgen. Ga maar na en dit zeg ik met alle respect; de spelers die er al heel lang zitten zijn ja-knikkers. Anders hou je bij een ploeg niet zolang vol. Dat is mentaliteit die niet bij mij past.

En toch leek je de juiste man op de juiste plaats. Want STVV wou kracht, passie en gedrevenheid. Termen waar een speler als Vreven zich mee kan identificeren. Is het dan niet raar dat het plaatje toch niet bleek te kloppen?

Het is inderdaad raar. Ze haalden me omdat ik durf met mijn vuisten op tafel te slaan. En dat wordt me later verweten. Maar, er is iets wat ik jammer vind. Ik ben ook de eerste die het hardste roept wanneer er iets goed gebeurd. Als iemand anders op training of op de wedstrijd iets goed doet, roep ik ook het hardst. Dat wordt gemakshalve vergeten. Ze zeggen wel “Vreven is te kritisch, hij is te hard voor zijn collega’s.” Terwijl ik vind dat we met topsport te maken hebben. Als je dan niet hard bent voor elkaar stopt het. Dan blijf je zoals de laatste vijf jaar bij Sint-Truiden in een straatje van niets sukkelen.

En ze maakte van jou het slachtoffer. Je werd verwezen naar de A-2. Hoe deelde ze je dat mee?

Die A2-kern was een luchtkasteel. Dat deden ze om zich juridisch in te dekken. Wij (Asanda Sishuba was ook niet meer welkom in het eerste elftal. nvdr) moesten ’s avonds met het tweede elftal trainen. Terwijl wij recht hadden om met een A-trainer te trainen. Als wij dat echt wilden moest Valere Billen met ons twee komen trainen. Ik vond dat wij die man meer onrecht aandeden dan de club. Dus dat wou ik niet. Wij hebben dan de beslissing genomen om met het tweede elftal te trainen.

Zag je een verwijzing naar de B-Kern aankomen?

Ik zag het langzaam aankomen. Ik stond in de basis uit bij Bergen, een heel belangrijke match. We speelden 0-0. Na de wedstrijd kreeg ik goede kritiek van zowel de trainers als van de pers. De wedstrijd nadien tegen KV Mechelen stond ik niet in de basis. Toen stond er een twintigjarige op mijn positie. Ik dacht toen dit klopt gewoon niet. Als in die wedstrijd een speler tijdens de warming-up uitvalt en de trainer tegen mij zegt: “Ga opwarmen je speelt”. En Ik zie hem gedurende mijn tien minuten opwarming praten met Mangelschots. Daarna komt hij terug naar me toe en zegt dat ik niet speel. Toen was voor mij de veer gebroken. Ik dacht , “Dat ga je me niet flikken op mijn vierendertigste.”

Hoe wordt iemand persona non grata van Mangelschots?

Op vijf maanden tijd heb ik slechts één keer met hem gesproken, na het bewuste interview. Hij vertelde me dat zoiets niet kan. Dat paste volgens hem niet bij de cultuur van STVV. Wat die cultuur is, weet ik nog steeds niet. Ik voelde dadelijk aan zijn taal en manier van doen dat hij op zijn pik was getrapt. Vanaf toen voelde ik het al. Ik wist dat ik A ,niet alleen goed moest spelen, maar B dat het resultaat in mijn voordeel moest vallen. Voor hem was het nooit goed genoeg.

Was het dan allemaal zo slecht?

Nee, helemaal niet. Er waren zelf kritische journalisten die me na mijn laatste gespeelde wedstrijden tegen Bergen uit en GBA thuis dat ik goed speelde. Dan is het zuur dat je op deze wijze aan de kant wordt geschoven.

Speelt je reputatie dan een rol?

Mijn persoonlijkheid speelde een rol. Die kan ik niet meer veranderen. Ook Van Wijk had daar problemen mee. Hij vond het niet kunnen wat ik in de pers zei over mijn ploegmaats. Ik antwoordde hem dadelijk dat we dan een probleem hadden. Want ik voetbal al zeventien jaar en zo ben ik nu eenmaal. Ik kan niet tegen jou iets zeggen en op dezelfde vraag van een journalist iets anders antwoorden. Ik weet wel hoe het voetbalwereldje werkt. Ik ben voor een gelijkaardige reden niet naar een Nederlandse topclub kunnen gaan. Als je daarvoor al niet verander, verandert je nooit. Dan ben je ofwel heel hardleers. Ofwel heb je het gewoon in je. Dat laatste slaat op mij.

Dan spreken we over Feyenoord?

Ja, daar stonden veel mensen wel achter de voetballer Vreven, maar niet de voltallige directie achter de mens Vreven.

Is de mens Vreven gewoon niet te eerlijk?

Dat kan goed zijn. Maar ik probeer dat mijn dochter van zeven als hoofddoel mee te geven. In het voetbalwereldje is dat een nadeel maar in een echte leven een voordeel. Natuurlijk word je daardoor niet gelukkiger. Toch neem ik mijn problemen niet mee naar huis. Ik denk dat mijn vader het enige luisterende oor is. Vergis je niet, dat zijn ook geen uren dat ik met hem daarover praat. Ik denk dat ik daarvoor te realistisch ben.

Wat denk je dat STVV dit jaar nog gaat presteren?

Wel, met die nieuwe aanvallers zijn ze niet slechter geworden. Waren die er in het begin bij geweest waren we nooit in de problemen gekomen. Het is onvoorstelbaar dat STVV niet begrijpt dat het in het voetbal alleen draait om het aantal doelpunten dat je maakt. Natuurlijk is het belangrijk om er geen tegen te krijgen. Maar als je er altijd één meer maakt dan je tegenstander win je. En wij konden absoluut geen goal maken.

Dat is duidelijk de Nederlandse mentaliteit.

Absoluut! Hier in België vinden ze het geweldig als je geen tegendoelpunt incasseert en met 1-0 wint. In Nederland staan ze op de banken als de uitslag 6-5 is. Natuurlijk is winnen belangrijk, maar ze malen niet om die vijf tegendoelpunten. Ze hebben dan spektakel gehad en daar draait het om. In België is het de omgekeerde wereld.

Zijn er nog meer verschillen tussen België en Nederland?

Alles is anders. Ik moet echt lachen als ik hier voetbalprogramma’s bekijk of voetbalbladen lees en er staat het verschil met Nederland is niet zo groot. Wij kunnen hen aan. Dat is echt lachwekkend. Het is geen groot verschil maar een immens verschil.

Wordt je in Nederland ook niet meer gewaardeerd? Trainers zochten vaak naar een type Vreven.

Ik heb hier te weinig gevoetbald. Ik ben vertrokken op mijn drieëntwintigste. Dat wil zeggen dat ik tweederde van mijn carrière in het buitenland speelde. Ik ben er ook nooit mee bezig geweest om waardering te krijgen. Natuurlijk merk ik wel dat ik in het buitenland veel waardering ontving. Maar ik kreeg bij KV Mechelen en AA Gent ook voldoende waardering. Alleen bij Sint-Truiden miste ik waardering. STVV was een verkeerde keuze toen ik veertien jaar was en ook op mijn vierendertigste.

Wat was er fout op je veertiende?

De mentaliteit lag me toen al niet. Ik was toen al te professioneel voor die club. Ik ergerde me toen al aan het gebrek van goede oefenvelden, te koude douches en een slechte busregeling voor uitwedstrijden. Achteraf is het dan dom om na veertien jaar buitenland terug te keren naar je zogezegde oude liefde. De club is totaal niet veranderd sinds toen.

En dan te bedenken dat je begin dit seizoen bij Cercle Brugge kon tekenen.

Hoe dom kan je zijn. Ik weet nog dat ik bij de ondertekening van mijn contract bij STVV de woorden zei: Cercle gaat vechten tegen de degradatie en wij gaan spelen in de middenmoot. Als ik dan zie wie daar nu op de rechterflank speelt, denk ik daar kon ik mee concurreren. Als je achteraf bekijkt denk je “Dat is dom.” Nu wordt het dus Tongeren in derde klasse. Het kan snel gaan.

Mag ik je succes wensen met je nieuwe ploeg en veel succes wensen.

Dank je

.